"LIFO" bermaksud terakhir masuk, pertama keluar, yang bermakna item yang paling baru dihasilkan akan direkodkan sebagai dijual dahulu. Sejak tahun 1970-an, beberapa syarikat AS beralih ke arah penggunaan LIFO, yang mengurangkan cukai pendapatan mereka semasa inflasi, tetapi sejak Piawaian Pelaporan Kewangan Antarabangsa (IFRS) mengharamkan LIFO, lebih banyak syarikat kembali kepada FIFO. 

LIFO hanya digunakan di Amerika Syarikat, yang dikawal oleh prinsip perakaunan yang diterima umum (GAAP). Seksyen 472 Kod Hasil Dalam Negeri mengarahkan cara LIFO boleh digunakan.[1]

Berdasarkan contoh di atas, syarikat Foo Co. (menggunakan perakaunan LIFO) akan membelanjakan kos yang berkaitan dengan 75 unit pertama pada $59, 125 unit lagi pada $55, dan baki 10 unit pada $50. Dengan aliran LIFO, jumlah kos jualan untuk bulan November ialah $11,800. Inventori akhir akan dikira dengan cara berikut:

Kunci kira-kira akan menunjukkan nilai sebanyak $4500 dalam inventori di bawah LIFO.

Perbezaan antara kos inventori yang dikira di bawah kaedah FIFO dan LIFO dipanggil rizab LIFO (dalam contoh di atas, ianya bernilai $750). Rizab ini pada asasnya ialah amaun yang mana pendapatan boleh dicukai oleh sebuah entiti telah ditangguhkan dengan menggunakan kaedah LIFO.[2]

Dalam kebanyakan set piawaian perakaunan, seperti Piawaian Pelaporan Kewangan Antarabangsa, prinsip penilaian FIFO (atau LIFO) adalah disubordinat secara "halus" kepada prinsip yang lebih rendah iaitu lebih rendah kos atau penilaian pasaran.

Di Amerika Syarikat, entiti dagangan awam yang menggunakan LIFO untuk tujuan percukaian juga mesti menggunakan LIFO untuk tujuan pelaporan kewangan[3] tetapi syarikat tersebut juga berkemungkinan melaporkan rizab LIFO kepada pemegang saham mereka. Beberapa cadangan pembaharuan cukai telah berhujah untuk pemansuhan peruntukan cukai LIFO. "Save LIFO Coalition" adalah sebuah organisasi yang menyokong pengekalan perakaunan secara LIFO. [4]